شعر زیبایی که از شاعران دیگر کمتر دیده شده است
برف
چرا اندر هــوا پویــایی ای برف
مگر تو خـود هواپیمایی ای برف
نمیدانم چرا ســر گشته هستی
بگو آخر کرا جــویایی ای برف
تو هم گم گشته ای داری چو مجنون
پی سـر منزل لیـلایی ای برف
مگـــر تو قاصـــد افلاکیــانی
بسوی خاکیـان میآیی ای برف
مکن در خاکــدان پست منزل
زهی کز عـالم بالایی ای برف
سپیدی مثل روز نیک بختـان
به نرمی چون رخ سلمایی ای برف
قبـای سـبز را کنـده درختـان
به آنها جامة دیبـایی ای برف
به بالای درختی گر شوی جمع
نشـانه از ید بیضایی ای برف
شـکوه کوهـی و زیب بیـابان
صفای عرصة صحرایی ای برف
چو میباری دل دهقان شود شاد
برایش نعمت عـظمایی ای برف
ز آسـیب و حــوادث دانههــا را
نگهبان در دل غبرایی ای برف
اساس زندگـانی خـود ز آب است
تویی کان آب را مبنایی ای برف
فرود آیی تو با شــکل مسـدّس
به علم هنـدسه دانایی ای برف
ترا در فرق سـر باید دهـم جـا
چرا این سان به زیر پایی ای برف
بیــا بنشین به بالای ســرِ مـا
اگر چه باعث سرمایی ای برف
بیــا اندر سـرِ مـا برف پیــری
بپوشان راز پوش مایی ای برف
برویت منطقی چون بر زمین خورد
بگـفتا بســتر زیبـــایـی ای برف
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: